Fairy Tail - Part/ Fail 5

Wiem, jestem okropna.

Tak długo nic nie wrzucałam, a teraz krótka i beznadziejna notka. Jednak chyba lepsza taka niż wcale. Tak mi się przynajmniej wydaje. Zaraz wrzucę też pracę konkursową :) Taaaaaaaaaaaaak Kyoko wygrała konkurs :) świat się kończy...

Lucy z uśmiechem patrzyła na Natsu. Nie była niczego pewna. To było coś czego zdecydowanie nie lubiła. Chciałaby, żeby było tak, jak kiedyś. Przed jej wyjazdem. Żeby Gajeel nie zdradził. Ale czy on mógłby to zrobić? Przecież natknęła się na niego przypadkiem. Szedł wtedy do Levy. Była tego pewna. Nie mogła go zrozumieć. Ale chciała. Phantom Lord, co? Heartfilia delikatnie pocałowała Dragneela w czoło i zdjęła jego głowę ze swoich kolan. Najciszej jak mogła zaczęła stawiać krok za krokiem w kierunku wyjścia.

Natsu spojrzał na nią zdziwiony. Ten drobny gest go obudził. Znał ją jednak zbyt dobrze by wiedzieć, dokąd się wybiera. Jednocześnie wiedział, że to może być niebezpieczne, i że tym razem nie puści jej samej. Gdy kładła rękę na  klamce, odezwał się cicho.

- Zamierzałaś iść sama?

Lucy odwróciła się nagle.

- Przepraszam. Nie chciałam cię obudzić.

- Wiesz, że nie o to chodzi – odparł, wpatrując się w nią z uwagą.

Oboje wiedzieli. A jednak zrobiło się trochę niezręcznie. Dragneel, mimo protestów Lucy, wstał. Dziewczyna spojrzała na niego z wyrzutem, gdy stanął przy niej.

- Chyba nie myślisz, że puszczę cię samą.

Heartfilia tylko westchnęła ciężko i mając Natsu u swego boku, skierowała się w stronę Phantom Lord. Starała się nie patrzeć na obandażowanego chłopaka, który nieco kulał. Czuła się winna, że go obudziła.

Przy jednym ze stolików w gildii siedzi czarnowłosy mężczyzna. Nikt nie chce się do niego zbliżać. Zaś sam mistrz powoli zaczyna żałować, że go zaszantażował. Owszem, wygrał z Fairy Tail. Ale nie była to wygrana, jakiej oczekiwał. Zachowanie Smoczego Zabójcy również różniło się od tego, czego oczekiwał. Myślał, że Gajeel się odnajdzie. Że dołączy do gildii nie jako do budynku czy organizacji, ale jako do znajomych. Bo pojęcie przyjaciele lub rodzina tutaj nie istniało. A on zamiast tego doprowadził do ciężkiego stanu czterech członków. Do tego przez cały czas był chamski, okrutny i naburmuszony. Gdyby nie jego moc, już dawno by go wyrzucili. W sumie… mogliby. Przecież już go nie potrzebują…

Gajeel wpatrywał się w pianę w kuflu, który trzymał. Czuł się źle. Sam nie umiał tego określić. Czuł, że zwiódł mistrza. Że zranił Levy. Że stracił rodzinę i ludzi, których podziwiał, nawet jeśli byli od niego słabsi. Był niczym pozbawiony życia, który chce tylko śmierci, bo na deskę ratunku nie ma co liczyć. Chciał, żeby ktoś go uratował z tego stanu. Z tego miejsca. A jednocześnie pluł sobie w brodę, że jest tak słaby. Że sam nie może niczego zrobić. Choć nadal obowiązywała go ta cholerna umowa z Phantom. Był w kropce.

Chciał, żeby ktoś przyszedł do Phantom Lord, pokonał wszystkich i uwolnił go. Pragnął tego całym sercem. A jednocześnie wiedział, że nie ma na co liczyć. Jego nadzieja umierała powoli, z każdą mijającą sekundą. Dopóki nie usłyszał huku wyważanych drzwi.