Part 16 - Medusa wiedziała.

Krótkie wiem ;c

Gomenasai

Usiadła na murku. Zapatrzyła się w miasto, lekko uśmiechnięta. Zupełnie jak kiedyś. Ale teraz istniała ta niewielka różnica, że zaraz miały ważyć się jej losy. Soul usiadł obok niej. Zawsze się bał to zrobić. Nie miał lęku wysokości, czy czegoś. Po prostu tego nie lubił. Teraz jednak objął ją tylko ramieniem. Na jego twarzy wykwitł lekki uśmiech. Podświadomie czuł, że coś trapi dziewczynę. Tylko w takich sytuacjach przychodziła w to miejsce. Natychmiast również zrozumiał, o co konkretnie chodzi.

- Martwisz się tym, czy pozwolą ci wrócić do Shibusen? – spytał ciepło.

Wiedział też, że nie od razu wyzna jej miłość. Poczeka na odpowiedni moment. Może aż nabierze odwagi? Ale nie mógł powstrzymać się przed byciem dla niej milszym. Tak bardzo chciał być dla niej kimś więcej niż przyjacielem. A teraz, gdy czarna krew zniknęła, a jego koszmar nie mógł już się spełnić, na drodze stał tylko jego strach. Maka tymczasem skinęła twierdząco głową. Przełknęła cicho ślinę i zamknąwszy oczy, oparła głowę o ramię Soula. Ten tylko szerzej się uśmiechnął i odgarnął jeden z zabłąkanych kosmyków z jej twarzy. Delikatnie pocałował ją w czoło.

- Mówiłem ci przecież idiotko, jak się nie uda, to zaczniemy gdzieś indziej.

Liczył, że to ją uspokoi, ale ona nagle się spięła. Białowłosy poczuł się zraniony, bo w pierwszej chwili pomyślał, że to przez niego. Dopiero po chwili dostrzegł czarny punkt na horyzoncie.

Albarn była targana przez wątpliwości. Wiedziała, że już ją wyczuli. W końcu niemało mocy zużyła na zdjęcie klątwy z Soula. Dlatego zwlekała z pójściem do dyrektora. A gdy usiadła na murku i poczuła, że Evans opiekuńczo obejmuje ją ręką, uśmiechnęła się lekko. Dopiero wtedy wyczuła zmianę. Wyczuła aurę czarną jak bezgwiezdna noc. Aurę napędzaną nienawiścią i przekonaniem o własnej wyjątkowości. Aurę należącą do Issabelle. Jej ciało zareagowała instynktownie. Zdrętwiała. Zaraz domyśliła się o co chodzi. Zaśmiała się nieco opętańczo, a w jej oczach pojawiło się minimalne szaleństwo. Wiedziała, że ono ją opanuje, jeśli tylko straci kontrolę. Dlatego musiała uważać. Wstała i spojrzała na punkcik.

Chłopak spojrzał na nią zaniepokojony.

- Maka, co ty zamierzasz zrobić? – spytał.

Ale ona nie odpowiedziała. Przynajmniej nie udzieliła mu odpowiedzi jakiej chciał.

- Cofnij się Soul. To zbyt niebezpieczne.

Oburzył się. Co innego mógł zrobić? A ona przecież wiedziała, że tym go zirytuje. I że zaprzeczy i zacznie się kłócić.

- Maka, nie pozwolę być musiała mnie ochraniać.

W jego głosie zabrzmiała taka pewność, że dziewczynie zrobiło się cieplej na sercu. Spojrzała na niego i lekko się uśmiechnęła.

- Czasami nie potrzebuję twojego pozwolenia. A moc Kishina cię przerośnie.

Evans posłusznie wycofał się tak daleko, jak mu kazała. I jako pierwszy mógł obejrzeć coś pięknego. Albarn zdjęła płaszcz i położyła go na ziemi. Zacisnęła lekko pięści, a tatuaż na jej plecach zamienił się w ogromne, białe skrzydła przeplatane zielonymi nićmi. Były tak majestatyczne i piękne. Zapierały dech w piersiach. A wkrótce czarny punkcik okazał się tym, kogo oczekiwała Albarn.

- Wiedziałaś! – krzyknęła rozwścieczona Izzy.

Jej skrzydła wyglądały identycznie jak te, które miała Albarn. No, wyłączając  fakt, że te Maki były białe, a wiedźmy – czarne.

- Wiedziałam – odparła spokojnie.

Dziewczyna wiedziała, że jeśli się zirytuje, to tylko straci więcej mocy. Dlatego postanowiła być spokojna. Kontynuowała, a każde jej słowo coraz bardziej denerwowało Issabelle.

- Medusa nie sądziła, że jesteś gotowa. By dowiedzieć się o wszystkim. I patrząc na twoje zachowanie chyba miała rację.

Medusa pozwoliła mi odejść, bo wiedziała, gdzie się udam. Potem powiedziała Issabelle całą prawdę. Wiedziała, że to ją rozzłości. I że ona tu przyleci by się ze mną zmierzyć. A ona będzie walczyć pełną mocą. Muszę uważać. Jeśli stracę opanowanie i wykorzystam zbyt dużo magii, nasza wspólna moc będzie równa tej, należącej do Kishina. A wtedy zniszczymy całe Miasto Śmierci. Medusa to wszystko przewidziała. Szczwana bestyjka. Ale mnie nie dorówna. Zrobię wszystko, by ochronić tych, których kocham. Wiem więcej. Więcej umiem. Jestem lepsza od nich. Nie jestem tylko Wiedźmą. Jestem Mistrzynią Kosy. Jestem Kosą. Jestem przyjaciółką Soula i wielu innych. Moje emocje i uczucia pomogą mi wygrać!

Niedługo potem padł pierwszy atak.