Part 6 - Ktoś włamał się na teren Arki

Taki troszkę filler, ale cóż :D

Z okazji wczorajszego wyniku powyżej  100 :)

Nie pytałem o nic. Road płakała przy mnie chyba po raz pierwszy. Nie za bardzo wiedziałem, jak mam sobie poradzić z taką sytuacją. Nie chciałem narzucać jej swojej pomocy, a jednocześnie chciałem jej pomóc. Poczułem, że miejsce na mojej koszulce, w której ukryła twarz, zaczyna robić się mokre od jej łez. Uśmiechnąłem się smutno i nogą otworzyłem drzwi od jej pokoju. Zamknąłem je zresztą w ten sam sposób. Delikatnie położyłem ją na jej łóżku i usiadłem obok. Byłem całkowicie zmieszany. Co powinienem zrobić? Moje rozmyślania przerwał cichy głos Camelot.

- Allen, nie odchodź.

Ledwie ją usłyszałem. Uśmiechnąłem się do niej ciepło i delikatnie odgarnąłem kosmyk włosów z jej czoła.

- Nigdzie się nie wybieram – odpowiedziałem.

Dziewczyna pokazuje cień uśmiechu i przesuwa się. Łóżko jest ogromne, więc bez problemu zmieścimy się na nim oboje. Zdejmuję buty i siadam wygodnie, opierając się plecami o ramę. Camelot przytula się do mnie, a ja delikatnie obejmuję ją ramieniem. Instynktownie zacząłem głaskać ją po włosach. Wydawało się, że po jakimś czasie trochę się uspokoiła. Kierowany dalszym przeczuciem, zanuciłem cicho. Dziewczyna spojrzała na mnie. Na jej policzkach widać było wyschnięte ślady po łzach. Ostrożnie i z czułością otarłem je. Road przysunęła się jeszcze bliżej mnie. Teraz nasze twarze dzieliły centymetry. Wciąż gładząc ją po policzku, delikatnie ją pocałowałem. To był niezwykły, płytki i krótki pocałunek. Przez chwilę miałem wątpliwości, czy nie postąpiłem wbrew jej woli. Kiedy jednak zobaczyłem jej zarumienione policzki i lekki uśmiech, odpędziłem złe myśli. Gdy wygodnie ułożyła się, korzystając ze mnie jako ze swojej poduszki, zacząłem głaskać ją po ramieniu.

- Dlaczego myślałaś, że chcę odejść? – spytałem cicho.

Road nieznacznie zacisnęła palce na mojej koszulce. Minęła dłuższa chwila nim udało jej się odpowiedzieć.

- Przez twoją przeszłość. Nie wiesz tak wielu rzeczy, a Zakon był dla ciebie ważny. Miałeś tam przyjaciół. A tutaj nie trzyma cię zupełnie nic.

Spojrzałem na nią z mieszaniną zdziwienia i niedowierzania.

- Zakon był dla mnie jak rodzina – odpowiedziałem szczerze. – Wątpię, czy kiedykolwiek uda mi się o nich zapomnieć. Ale odwrócili się ode mnie, gdy najbardziej ich potrzebowałem. Prawie wszyscy. Nie mam miejsca, do którego mógłbym wracać. Tak naprawdę, jedyna osoba za którą tęsknię to Lavi. No może też Kanda, ale bez niego przeżyję – uśmiechnąłem się szerzej. – A tutaj trzymasz mnie ty. Dzięki tobie powoli pozbyłem się wiążących mnie pęt dawnych znajomości.

Road już zamierzała coś odpowiedzieć, gdy oboje to poczuli. Ktoś włamał się na teren Arki. Oboje zeskoczyli natychmiast z łóżka i pobiegli w stronę, skąd wydawało się pochodzić całe zamieszanie.