END

Na bezweniu ;_;

ostatnia notka z AMR XD

Pięcioletnia blondynka zamaskowała swój wyraz twarzy. Uśmiechnęła się uroczo i zaczęła przeszukiwać szuflady w kuchni. Wiedziała, że w jednej z nich znajduje się paczka zapałek. To mało. Ale wystarczy. No i nikt nie dowiedzie, że była to celowa próba podpalenia. W końcu jej drobne palce zacisnęły się na pudełku zapałek. Wyjęła je z tryumfem. Jednak zamarła, gdy usłyszała za sobą ciepły, znany głos.

- Alicja, kochanie, co robisz?

Przez twarz dziewczynki przemknął wyraz pogardy. Jednakże, gdy się odwróciła, uśmiechała się niewinnie.

- Szukałam zapałek mamusiu – odparła słodko.

- A po co ci? – dopytywała.

Widać było, że jest to zwykły przejaw matczynej miłości, a nie jakieś przesłuchanie. Alicja z trudem powstrzymała się, by nie przewrócić oczami.

- Chciałam zapalić kadzidełko.

Kobieta spojrzała na nią. Przecież Alicja już wielokrotnie to robiła. Zawsze, kiedy chciała. Potargała jej włosy z uśmiechem i wróciła do męża siedzącego w salonie. Blondynka rozważyła sytuację.

Alicja już spała w pokoju na górze.

Rodzice oglądali telewizję.

Zatem miała wolną rękę. Odkręciła kurki od kuchenki ma maxa. Zostawiła pootwierane drzwi i wbiegła na górę, cicho nucąc. Gdy stwierdziła, że już wystarczy. Odpaliła zapałkę i rzuciła ją przez poręcz. Natychmiast też ukucnęła. Rozległ się wybuch. Cała kuchnia wyleciała w powietrze, a większość mebli na parterze zapaliła się. Płomienie zaczęły też lizać schody. Czyli blondynka miała jeszcze trochę czasu. Najciszej jak mogła, weszła do pokoju Alicji. Zabrała z jej dłoni pluszaka. Cóż to jest, żeby dziewiętnastolatka spała z miśkiem? A jednak. I nie był to zwyczajny misiek. To była idealna kopia Cheshire z wersji Krainy ogarniętej szaleństwem. Chwyciła jeszcze laptopa z biurka siostry. Wybiegła z nimi z pokoju. Kończył jej się czas. Płomienie dotarły już na parter. Alicja przypomniała sobie tamtą historię. Tamta Alicja wypadła wtedy przez okno. Dziewczynka wzięła rozbieg i uderzyła w zimną szybę. Rozległ się trzask pękającego szkła i Alicja wylądowała na trawie. Ubrudziła sobie przy tym piżamę, a odłamek rozciął jej skórę na ramieniu. Dziewczynka odłożyła na chwilę swoje rzeczy. Korzystając ze swojej krwi, jak z tuszu, napisała na drzewie.

~ My name is Alice ~

Potem zabrała swoje rzeczy i odeszła na bezpieczną odległość. Doskonale widziała płonący dom. Zajął się chyba tak samo łatwo, jak wtedy. Ale to mogła by potwierdzić tylko Alicja… choć w tej chwili była niedysponowana. Blondynka chyba nawet słyszała jej krzyki. Jej rodzina spłonęła. Tak jak dom. A ją chciano zabrać do psychiatryka. Zamknęła oczy i wsłuchała się w tę piękną melodię trzasku płomieni i wrzasków, gdy dorośli zakładali jej biały kaftan i zabierali rzeczy.

Alice Madness Returns.

Tak już będzie zawsze.

Każda Alicja będzie szalona.

Strzeżcie się Krainy Dziwów.