Part 2 - Co dzieje się, gdy opadną wszelkie maski.

Następny dzień minął Izayi nieco inaczej. Wysłał Namie sms-a, że przed południem na pewno nie zjawi się w firmie. Nie musiał jej uprzedzać. I w sumie prawie nigdy tego nie robił. Po prostu pojawiał się i znikał, gdy tylko chciał. A ona zawsze miała do niego o to pretensje. To już robiło się nudne. Swoim udawanym radosnym krokiem poczłapał w stronę Ikebukuro. Nie dlatego, że chciał podroczyć się z Shizu – chanem. Po prostu w Shinjuku było zbyt wiele osób, które mogły coś od niego chcieć. Zjadł szybko w Rosyjskim Sushi i spacerował spokojnie. I wtedy to usłyszał.

- Izaaaaaaaaaaaaaaaaaaaayaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Orihara doskonale znał ten krzyk. Westchnął lekko. Czemu akurat dziś? Wiedział, że przyjście do Ikebukuro prawdopodobnie skończy się spotkaniem blondyna. Jakoś nie miał ochoty by z nim walczyć. Wcześniej – owszem, ale teraz? Niezbyt. Zamiast tego miał dziwne przeczucie, które nie opuszczało go od wczoraj. Zrobił jednak wszystko tak jak zawsze. Przecież nie mógł pozwolić, by ktokolwiek zobaczył jego prawdziwą stronę. A już na pewno nie jego zmartwienia. Pomachał Shizuo i odbiegł w stronę bocznych uliczek. Były barman rzucał w niego znakami i automatami, ale wszystkie je omijał. W końcu wślizgnął się w jedną z bram. Zamarł i wstrzymał oddech. Czekał aż Shizuo zniknie z pola widzenia, by móc spokojnie odejść. Coś jednak wyraźnie zamierzało pokrzyżować mu plany. Usiadł na klatce schodowej i oparł czoło o chłodną ścianę. Liczył, że to pomoże mu się skupić. Usłyszał, jak za zamkniętymi drzwiami przebiega Shizuo, cicho klnąc. Uśmiechnął się nieznacznie. Nawet jeśli tego wyjątkowo nie chciał, to i tak udało mu się rozsierdzić blondyna. Nagle rozbrzmiał dźwięk smsa. Orihara wstrzymał oddech. Miał nadzieję, że Heiwajima był zbyt daleko, by to usłyszeć. Jakby tego było mało, dziwne przeczucie chyba sięgnęło zenitu. Jednak los nie był dla niego zbyt łaskawy. Żeby Bóg miał takie problemy? Drzwi rozsypały się w drobny mak, gdy Shizuo w nie kopnął. Jeden z większych odłamków zranił Izayę. Brunet uśmiechnął się wrednie, mimo rozciętego policzka, z którego płynęła krew. Starł ją wierzchem dłoni, choć jedyne co uzyskał, to tylko większe rozmazanie krwi na twarzy. Szybko i z gracją przeskoczył poręcz i wbiegł na piętro wyżej. Zirytowany były barman ruszył za nim bez zastanowienia. Ale ten krótki czas wystarczył. Izaya stanął na piętrze i przeczytał smsa. Zamarł.

~ To się nie mogło wydarzyć. Namie tylko żartuje. Nie one…~ takie i wiele innych myśli przeleciały przez głowę Izayi. Brunet stał z martwym wzrokiem. Ręce lekko mu się trzęsły. Nie obchodziło go, że jego największy wróg może właśnie zobaczyć jego chwilę słabości. Teraz liczyło się co innego. A Shizuo jak gdyby nigdy nic stanął przed nim. Gdy wyczuł zmianę, jaka zaszła w Oriharze, jego zdenerwowanie gdzieś się ulotniło. Ale czy w nim naprawdę zaszła zmiana? Raczej nie… miał taki humor od rana, tylko wcześniej doskonale to ukrywał. Więc dlaczego teraz się ujawnił? Informator uśmiechnął się słabo i ruszył przed siebie. Postawił wszystko na szybkość. Musiał jak najszybciej dowiedzieć się prawdy. Jednak nie przewidział jednego. Mianowicie tego, że Shizuo złapie go za kaptur. Blondyn natomiast, najzwyczajniej w świecie, podniósł go za ów kaptur. Orihara spojrzał na niego jak nigdy wcześniej. Nie z tą siłą uczuć. Przerażenie w oczach, a jednocześnie nienawiść, że Shizuo go zatrzymuje. Ale ta nienawiść była tak niesamowicie silna. Aż tak, że Heiwajima miał ochotę się cofnąć. Pojął, jak niewiele wie o informatorze. Ten zaś wyskoczył z kurtki. Odzienie wierzchnie zostało w rękach zdezorientowanego Shizuo, a Izaya w samej koszulce z długim rękawem ukucnął. Wyjął z kieszeni sprężynowy nożyk i wbił go w nogę Shizuo. Nie miał czasu na sprawianie mu zbytniego bólu. Po prostu musiał go opóźnić. Podbiegł do okna i z rozpędu wyskoczył. To tylko pierwsze piętro. Wybił szybę rękoma i opadł na ziemię wśród odłamków szkła. Natychmiast pobiegł do szpitala w Shinjuku.

Shizuo podbiegł do okna. Zachowanie Izayi po raz pierwszy tak go zdziwiło. Do tego, właśnie trzymał w rękach jego bluzę. Westchnął cicho. Zastanawiał się, co mogło się stać. Po raz pierwszy Orihara stracił przy nim wszystkie swoje maski. I blondyn nie wiedział, czy powinno go to przerażać, czy cieszyć. Bądź co bądź, właśnie dowiedział się, że jego odwieczny wróg też ma uczucia. Uczucia, o które go nie podejrzewał. Shizuo zrozumiał, jak ktoś się czuje, tracąc coś, co było dla niego pewnym. Co dzieje się, gdy opadną wszelki maski.

           _ _________________________________

           | Od: Namie                                                   |

           | Izaya jedź do szpitala w Shinjuku.                 |

           | Jedna z twoich sióstr miała wypadek.            |

           | Leży w śpiączce.                                          |

           __________________________________